[สปอย] 君の名はYour name ค.รู้สึกหลังดูจบ
พอดูจบก็คิดแบบติดตลกๆว่า ถ้าเราสลับร่างกับผู้ชายหล่อๆที่โตเกียวสักคนเค้าจะตกหลุมรักเรามั๊ยนะ ?
.
.
คงไม่รักเราแน่ๆ ก็เลยคิดว่าพระเอกนางเอกเนี่ยเป็นเนื้อคู่กันจริงๆแหละ
เพราะว่านางเอกเป็นมิโกะ ทั้งคุณยาย
ทั้งคุณแม่ก็มีพลังพิเศษที่ว่านี่
นึกถึงเรื่อง About Time เลย
พิเศษตรงที่
ไม่ใช่แค่สลับร่าง แต่ว่าข้ามเวลาได้ ข้ามเวลาไปสลับร่างกับคนที่อยู่ต่างช่วงเวลากัน
แล้วทำไมนางเอกถึงสลับร่างกับพระเอกอ่ะ
?? ทำไมไม่เป็นคนอื่น คงเพราะเป็นเนื้อคู่กันมั้ง
เพราะว่าพอสลับร่างกัน ได้รู้จักตัวตนของอีกฝ่าย แล้วก็เลยรักกัน
กับบางคู่นะ
พอรู้จักตัวตนของอีกฝ่ายแล้วเกลียดกันไปเลยก็มีอ่ะ ใช่มั๊ยล่ะ
เรื่องสาเกที่นางเอกทำไว้ด้วย พระเอกรู้ว่านางเอกเป็นคนทำสาเกนั้น คนทั่วไปมองก็ยังรังเกียจเลยนะ
แต่ว่าพระเอกที่รักนางเอกไปแล้ว และเชื่อในความศักดิ์สิทธ์ของสาเกนั้นตามที่คุณยายบอกไว้ ก็เลยดื่มสาเกนั้นอย่างไม่รังเกียจและขอพร ตอนที่ดื่มสาเกนี่ โรแมนติกจริงๆนะ เหมือนว่าได้จูบกันแล้วงั้นแหละ
คือจริงๆแล้วเป็นสาเกศักดิ์สิทธ์นะ
เพราะมิโกะเป็นคนทำในพิธีมงคล
และยังถือว่าเป็นอีกครึ่งนึงของตัวเองด้วย
คิดว่าเทพเจ้าศักดิ์สิทธ์จริงๆ
เพราะนางเอกเคยพูดไว้ว่าชาติหน้าอยากเกิดเป็นหนุ่มโตเกียว ก็ได้เป็นจริงๆแหะ
ผ่านไปตั้ง 5 ปี ทำไมเพิ่งมาเจอกันว่ะ ?? นี่คือคำถามที่ 2
ตอนแรกคิดว่าพอกลับร่างเดิมแล้วความทรงจำก็เลยขาดหายไป จริงอยู่ที่ว่ามีอะไรติดค้างอยู่ แต่นึกไม่ออก
แล้วเพื่อนแว่น กับรุ่นพี่คนสวยล่ะ
สองคนนั้นก็น่าจะจำได้นะ สองคนนั้นได้เห็นชื่อคันจิของนางเอกแล้ว รู้จักโรงเรียนของนางเอกด้วย รู้ทางไปด้วย
แล้วทำไมถึงไม่ไปเจอกันอีกหลังจบเหตุการณ์นั้นอ่ะ
นั่นสินะๆๆ
เพราะว่าตอนที่พระเอกฟื้นขึ้นมาครั้งสุดท้ายหลังจากที่ช่วยนางเอกได้แล้ว ความทรงจำก็ได้หายไป พระเอกยังถามตัวเองเลยว่าฉันมาที่นี่ทำไม
คนสำคัญของเรื่องที่ต้องขอบคุณ
นั่นสินะๆๆ คุณลุงที่ร้านราเมงไงล่ะ
พรหมลิขิตจริงๆเลยนะ ว่ามั๊ยล่ะ
??
เพราะว่าบังเอิญไปทายราเมงร้านนั้น ทั้งๆที่คิดว่าคงไม่เจอแล้วแท้ๆ บังเอิญคุณลุงเป็นคนที่นั่น ก็เลยช่วยขับรถพาไปที่โรงเรียน แถมยังพาไปส่งที่ตีนภูเขาด้วย แถมยังให้ข้าวปั้นไว้อีก
คุณลุงที่เป็นผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ก็คงเสียใจไม่น้อย คงมีคนรู้จักที่หายไปจากเหตุการณ์ครั้งนั้นด้วย
ขอบคุณคุณลุงจริงๆนะคะ ไม่งั้นพระเอกนางเอกคงไม่ได้เจอกันอ่ะ
ถ้าจำไม่ผิด พระเอกเรียนสถาปัตฯใช่ป่ะ ก็ไม่แปลกนะ เพราะวาดรูปเก่งนี่นา
นางเอกก็รักพระเอกตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว พอพระเอกไปเดทก็น้ำตาไหล อกหักก็เลยตัดผมซะงั้น
แล้วทำไมนางเอกไม่ไปหาพระเอกที่โตเกียวอ่ะ
?? นี่คือคำถามที่ 3
นางเอกเคยไปหาพระเอกที่โตเกียว เคยเป็นพระเอก
รู้ว่าบ้านพระเอกอยู่ที่ไหน
อย่างน้อยก็รู้จักชื่อโรงเรียนอ่ะ
แล้วการจะไปโตเกียวมันก็ง่าย
อย่างน้อยก็ง่ายกว่าพระเอกที่ไปตามหานางเอกที่ต่างจังหวัดอ่ะ มันยากจริงๆนะที่เจอ แต่ว่าในโตเกียวอ่ะ หาข้อมูลง่าย ไปง่าย
แค่รู้ชื่อสถานที่ก็ไปได้แล้ว
แล้วทำไมนางเอกถึงไม่ไปเจอพระเอกเลยนะ ตั้ง 5 ปีอ่ะ
ไม่อยากเจองั้นเหรอ ??
ไม่อยากบอกว่าขอบคุณสักหน่อยเหรอ ??
ทั้งๆที่รู้สึกรัก ทั้งๆที่รู้สึกว่าเป็นคนสำคัญไม่ใช่เหรอ ??
ลืมชื่อของเค้าไปแล้วจริงๆสินะ
??
หรือว่า กลัวว่าถ้าเจอแล้วอีกฝ่ายจำไม่ได้จะเจ็บปวด ??
แต่ก็เพราะว่าเป็นการ์ตูนแหละ ดูๆไป
อย่าไปคิดมากดีกว่ามั้ง
เห็นมีคนสงสัยว่าพระเอกกับนางเอกลงคนละสถานีแล้วมาเจอกันได้ไง
เอาจริงๆถ้าเป็นคนโตเกียวทำได้อยุ่แล้ว ถึงจะนั่งรถไฟคนละสาย ไปคนละทาง
แต่ถ้าเป็นคนโตเกียวจริงๆ
ตอนรถสวนกันแป๊บนึงน่าจะพอเดาไดว่าอีกฝ่ายนั่งรถไฟสายอะไร
พอลงป้ายหน้าเป็นป้ายแรก วิ่งลงมา
มันจะต้องมีทางที่ไปหาอีกฝ่ายได้แน่นอน
คือมีแต่คนโตเกียวเท่านั้นแหละที่จะทำได้ ซึ่งไม่ใช่ปัญหา
เพราะตัวนางเอกเองก็น่าจะอยู่โตเกียวมาหลายปีแล้ว
น้องสาวนางเอกก็มาเรียน
ม.ปลายอยู่ที่โตเกียวแล้วด้วย
ใช่
จากเหตุการณ์ครั้งนั้น
เป็นไปได้ว่าบ้านของนางเอกกับศาลเจ้าพังทลายไปแล้ว พ่อนางเอกคงให้นางเอกและน้องสาวรวมทั้งคุณยาย
มาอยู่ที่โตเกียว
ซึ่งคงไม่เป็นปัญหาเรื่องเงิน เพราะคุณพ่อของเธอเป็นนักการเมือง
คุณยายเองก็คงตัดใจเรื่องผู้สืบทอดศาลเจ้าแล้ว เพราะไม่ใช่แค่ศาลเจ้าพัง
แต่เมืองหายไปเกือบทั้งเมือง
ทิ้งความทรงจำแล้วเริ่มต้นใหม่ที่โตเกียว
ทั้งนางเอกกับพระเอกต่างก็คงมีชีวิตของตัวเอง
แต่ลึกๆก็ยังคงโหยหากันอยู่ เพียงแต่นึกไม่ออกเท่านั้น
ในตอนจบ
จบแค่ตรงเดินมาเจอกันนั้น
มันไม่สำคัญแล้วแหละ ว่าจะลงเอยยังไง
จะตกลงคบกันเป็นแฟนมั๊ย
?
จะได้รักกันจริงๆจนแต่งงานกันมั๊ย ?
สุดท้ายแล้วจะเป็นได้แค่เพื่อนกันรึเปล่านะ ??
มันไม่สำคัญแล้วแหละ ว่าจะลงเอยยังไง
เพราะถึงยังไงสองคนนี้ก็คือคนในพรหมลิขิตของกันและกันจริงแท้แน่นอน
เมื่อสองคนนั้นได้เจอกันแล้ว แถมยังดูเหมือนจะโหยหากันด้วย
จบแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ
จบตรงที่ภาพแห่งความตื้นตันของการที่ได้พบกันของคนที่โหยหามานาน
มาคิดๆดูทำไมคนญี่ปุ่นถึงชอบกันมาก
1.เราว่าเป็นหนังที่ดูได้หลายรอบไม่เบื่อ
2.สื่อต่างประเทศวิเคราะห์ว่า เพราะเนื้อเรื่องเกี่ยวกับภัยพิบัติถล่มเมือง คนญี่ปุ่นเลยอินง่าย
3. ภาพสวย เหมือนสถานที่จริงและสวยมาก หลายฉากที่มีต้นแบบมาจากสถานที่จริง
ทำออกมาได้สวยมาก
4. จังหวะการกำกับภาพ ตัดต่อภาพของอนิเมะทำดีมาก
5.คนญี่ปุ่นเวลาอะไรเป็นกระแสจะแห่ตามกัน
ซึ่งก็เป็นเรื่องปกตินะ ดูได้ทั้งวัยรุ่น วัยทำงาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น